Maar alle gekheid op een stokje, ik ben zó blij dat ik ze nog heb! En dat besef ik me de laatste tijd maar al te goed. Hoe gezegend ben je dan eigenlijk. Ze wonen ook nog allemaal op zich zelf. En dat kan gewoon omdat ze thuiszorg krijgen. Een keer per week. Iemand die hun huisje een beetje schoonmaakt, een paar steunkousen aantrekt en een paar boodschapjes doet. En een groot nageslacht die nog gezellig een bakkie komt doen. En zich om hen bekommerd. Als je allemaal een keertje gaat, prima toch. Ze hebben tenslotte ook voor ons gezorgd. En het is ook best leuk om al die verhalen aan te horen.

Maar heel veel van die lieve schatten hebben dat niet. Ik maak me er verdrietig om als je eenzaam oud moet worden. Wegkwijnend achter de geraniums. Vergeten wordt, of je nooit bestaan hebt. Bah, wat lijkt me dat naar. Ik heb nu weinig tijd, maar ik beloof echt dat als mijn kids me wat minder nodig hebben, dat ik zeker wat ga doen met ze. De eenzame ouderen! Even wandelen of koffie drinken, hun verhalen aanhoren. Met plezier! Wij hebben bij Visspecialist Sluizeman ook veel oudere klanten. Sommige zeggen hun leeftijd en dan moet ik naar hun ID vragen, anders geloof ik ze bijna niet. Zo goed zien ze er nog uit…Komt natuurlijk ook weer doordat ze onze vis eten! Want ze gebruiken geen van allen botox of dag-/nachtverzorging, als ik het ze vraag. Ook eten ze geen superfoods. De generatie die hard gewerkt heeft voor onze idealen! Wat we nog wel eens vergeten. Ik hoef het niet te proberen om het te vergeten! Mij wordt het elke week wel door een van mijn voorouders verteld. De oorlog, de 80 urige werkweken…grote gezinnen. Respect, ik vind 2 kids en een baan al zwaar vermoeiend soms! Beetje aandacht dus voor de ouderen. Even een gezellig praatje af en toe… Laten we zuinig op ze zijn. Ooit zijn we het zelf!

Groetjes Angelique